Als
het essentiële ter sprake komt, zal dat toch wel zijn op het Laatste Oordeel.
Daarover lezen we bij Mattheüs dat als de Mensenzoon komt in zijn
heerlijkheid, hij de mensen zal verdelen in twee groepen, de schapen en de
bokken. En tot die schapen zegt hij: «Komt, gezegenden van mijn Vader en
ontvangt het Rijk dat voor u gereed is. Want ik had honger en gij hebt mij te
eten gegeven. Ik had dorst en gij hebt mij te drinken gegeven. Ik was ziek of
in de gevangenis en gij hebt me bezocht.» En zij zullen vragen: «Heer,
wanneer hebben wij u zo ontmoet?» En de Koning antwoordt hun: «Al wat gij
voor de geringsten van mijn broeders gedaan hebt, hebt ge voor Mij gedaan.» (vgl.
Mt.25:31-46)
Het enige wat dus ter sprake komt op het Laatste Oordeel is
de liefde die we beleefd hebben. Waar het op aankomt is blijkbaar de
onbaatzuchtige naastenliefde. Er wordt niet gevraagd of we in Christus geloofd
hebben, of we gedoopt zijn, of we elke zondag naar de kerk gingen. Slechts
één zaak telt: de liefde die we betoond hebben aan de mensen rondom ons.
Paulus schrijft in zijn hooglied van de liefde: «Al ken ik alle geheimen van
de wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof dat bergen verzet ; als ik
de liefde niet heb, ben ik niets.» (1 Kor.13). En Jacobus zegt in zijn brief:
«Gelooft gij dat God bestaat? Dat gelooft de duivel ook! Geloof zonder werken
is dood! De liefde telt! » (vgl. Jak.2,14-26). Een christen herken je
aan zijn goedheid en liefde. Een christen staat gewoon in de wereld met zijn
eigen beroep. Maar een christen probeert daarbij oog te hebben voor wie zwak
en uitgestoten zijn, hij komt op voor kleinen en misdeelden en hij tracht
iedereen zonder onderscheid lief te hebben. Een christen is er voor de wereld.
Hij is het zout der aarde en het licht der wereld. Het christendom is geen
theorie met veel woorden, maar een praktijk van liefde: « Je zal je
naaste beminnen zoals ook jij door God bemind wordt.»
Deze weg van liefde is ons ten volle geopenbaard in Jezus
Christus. Voor christenen is hij dan ook «de Weg, de Waarheid en het Leven»
(Joh.,14:6). Jezus toonde in zijn woorden en daden hoe wij deze liefde in
alles wat er gebeurt moeten beleven. Het kruis is daarbij het grootste teken
van liefde geworden. «Dit is mijn gebod, dat gij elkaar liefhebt, zoals Ik u
heb liefgehad. Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn
leven geeft voor zijn vrienden» (Joh.15:12-13). Christen zijn betekent dan
ook dat we belijden dat Jezus de Heer is. We erkennen dat de God die liefde is
zich ten volle geopenbaard heeft in het leven, de dood en de verrijzenis van
Christus. Wij verkondigen dat de uiteindelijke Waarheid, dat dat wat zin geeft
aan het leven, ten lange laatste de liefde is zoals ze gestalte kreeg in Jezus
en dat dit bevestigd werd door de verrijzenis. «Wanneer Christus niet is
verrezen, is onze prediking en ons geloof zonder inhoud. Dan zijn onze zonden
niet weggenomen en dan zijn wij beklagenswaardig», zegt Paulus (vgl. 1
Kor.15:12 e.v.). Mijn naaste beminnen is nog niet voldoende om te zeggen dat
ik een christen ben. Christen ben ik pas als ik belijd: Jezus Christus – en
niet een ander - is de verrezen Heer. Hij brengt heil! Dat christenen blijven
zeggen dat het heil op een unieke wijze gebonden is aan de figuur van Jezus,
blijft een uitdaging in de dialoog met anderen. Het is tegelijk de dwaasheid
van het kruis en onze eigen wijsheid. De verrijzenis van Jezus is tegelijk een
struikelsteen en de sterkte van het christelijk geloof.
Is
een christen beter dan de anderen? Neen, zoals alle mensen zoeken ook
christenen naar het beste voor de mens, naar geluk en vrede. Andere mensen
kunnen even goede of zelfs betere mensen zijn dan christenen. Een christen is
dus niet beter, maar christenen hebben wel een eigen motivatie en inspiratie
om de liefde te beleven: Jezus Christus is voor ons de Weg, de Waarheid en het
Leven, Hij is ons voorbeeld. Ons geloof daagt ons telkens weer uit om te
blijven dromen van een betere wereld. Ook al is er de dreiging van terrorisme,
geweld, oorlog, wraak, haat, uitbuiting, ruzie, christenen houden het Rijk
Gods voor ogen en geloven dat God ons in Jezus de weg toont.
Is een christen méér dan anderen? We hebben een eigen
christelijke hoop die anderen niet hebben: Christus is de verrezen Heer. De
verrijzenis is de wijsheid van de christen. Het leven op aarde is niet
zinloos, het leven is niet verloren, uiteindelijk zal het goede overwinnen en
zullen ook wij mogen delen in de heerlijkheid van de verrezen Heer. Dat is
goed nieuws, blijde boodschap. Ook ons wacht heil door Jezus en de
verrijzenis.
Is een christen anders dan de anderen? Hopelijk is dat te
merken aan onze levenswijze van liefde. Het is aan ons om het geloof om te
zetten in daden. Wat maken we van ons geloof? We moeten zout der aarde zijn,
licht voor deze wereld, gist in het deeg. Aan ons de uitdaging om mensen
van liefde te worden! Zout dat nergens toe deugt, wordt weggeworpen en licht
dat verborgen is, is zinloos. Wij moeten de kracht van God zijn en ons licht
moet stralen!
Zijn anderen dan verloren? Dat is een zaak van God, maar
waar het op aankomt is de liefde die je beleefd hebt. Er zit ook waarheid en
heil in de boodschap van andersgelovigen. Tot iedere mens zegt God: «Je bent
aanvaard zoals je bent, onvoorwaardelijk. Ik heb je lief.»
Emmanuel Van Lierde
Aanbevolen lectuur:
G. Danneels, Christenen : meer, beter of anders.
Een woord bij…Kerstmis 2001, Mechelen, 2001
P. Schmidt, In de handen van mensen. 2000 jaar Christus in kunst en cultuur,
Leuven, 2001²
Het eigene van het christelijk geloof
